Bij mijn vorige werkgever stond een tafelvoetbalspel in de kantine die we van een leverancier gekregen hadden. Aangezien ik twee linker tafelvoetbalhanden heb was ik er weinig te vinden. Naast de vrijdagmiddagborrel waren dit de momenten waarop je sociaal met elkaar bezig was op het werk.
Tegenwoordig behoort een voetbaltafel tot het standaard interieur van bijna elk bedrijf. Het fenomeen wordt ook nog wel eens in vacatureteksten gebruikt. ’Wij bieden: energieke potjes tafelvoetbal met je collega’s’. Secundaire arbeidsvoorwaarden vormen steeds meer een creatief lokkertje om (goed) personeel aan te trekken.
De arbeidsvoorwaarden bij Google en andere tech-bedrijven zoals Facebook zijn befaamd. Werknemers worden zo weggelokt bij concurrenten. Gratis vervoer, gratis maaltijden, gratis gezondheidszorg. Het zijn maar een paar voorbeelden. En het werkt. Google ontvangt jaarlijks 2,5 miljoen sollicitaties. Keuze genoeg dus en de mogelijkheid om zo de beste mensen aan te nemen.
Nog een paar voorbeelden. Was- en droogservice, massages, sporten en gratis M&M’s zoveel je wilt. Netflix biedt je het bepalen van je eigen werktijden en vakanties (freedom and responsibility). Johnson & Johnson stelt werknemers een butler ter beschikking die privéklusjes voor je doet.
Het klinkt allemaal heel leuk en aardig maar er zit natuurlijk ook een keerzijde aan deze medaille. Er wordt van je verwacht dat je bijna 24/7 klaarstaat voor je werkgever. Door al die faciliteiten heb je geen excuus meer om niet te kunnen werken. De gratis shuttlebus heeft WiFi dus je kunt onderweg naar huis best nog even een aantal mailtjes wegwerken. Apple en Facebook spannen de kroon door hun vrouwelijke werknemers tot 20.000 dollar te ondersteunen bij het invriezen van hun eicellen. Zodat een kinderwens geen belemmering hoeft te zijn en je je vooral op je werk kunt richten.
Een stap te ver als je het mij vraagt. In een wereld waarin ‘social’ hoogtij viert is dit misschien wel effectief werken maar voor organisatie die voor een groot gedeelte invloed heeft op onze toekomst niet wenselijk. Het menselijke, het persoonlijke gaat er af. Teveel gefocust op het resultaat. Veel overgekwalificeerd personeel zit op lagere posities. Het beperkt de promotiekansen wat tot frustratie en scheve gezichten kan leiden. Maar gelukkig is er dan de voetbaltafel waar je je even lekker op kunt afreageren of gezellig even kunt bijpraten met je collega’s. Een voetbaltafel, lang zo gek nog niet.
Reactie schrijven