Vandaag is het Blue Monday (of als je het morgen leest: gisteren of woensdag: eergisteren. Enfin…). Blue Monday komt oorspronkelijk nu eens niet uit Amerika, maar uit Groot Brittannië. Deze dag staat bekent als meest deprimerende dag van het jaar. Maar hoe komt men daar zo bij?
Daarvoor moeten we terug naar de tijd dat de term is ontstaan. En dat is niet eens zo lang geleden. We lezen en schrijven het jaar 2005. De bedenker van de term ‘Blue Monday’ is de Britse psycholoog Cliff Arnal. Hij bedacht een formule waaruit zou blijken dat de maandag van de laatste volle week van januari de dag is waarop de meeste mensen zich treurig, neerslachtig of weemoedig voelen. Deze formule werd door collega-academici direct in twijfel getrokken.
Of dit nu waar is of niet, het is vanaf het begin al een commercieel ding dat uitgebuit wordt. Zelfs toen term nog maar net bestond werd er door The Guardian al beweerd dat de formule door een commerciële partij verzonnen zou zijn en te koop werd aangeboden aan verschillende academici om hun naam er aan te verbinden om er zo aan te kunnen verdienen. Marketing dus.
Al met al is het dus weer een dag die ons aangepraat is. Een aantal multinationals of influencers roepen hard dat je je op Blue Monday somberder voelt dan anders, dan doen we dat dus. En hier komt het stukje psychologie om de hoek kijken. Het is een zogeheten selffulfilling prophecy. Als mensen tegen je zeggen dat je er een beetje pips en ziekjes uitziet, ga je je vanzelf ook ziek voelen.
Blue Monday is een dag zoals elke andere. En in deze tijd geldt dat zeker. Met de huidige lockdown en het thuiswerken lijken de dagen allemaal op elkaar en voelt deze dag (maandag) niet ineens nog extra anders. Onthoud goed, de enige die bepaalt hoe je je voelt en hoe je je uit dat ben je zelf en niemand anders.
Daar kan geen formule tegenop.
Reactie schrijven